تأثیر شاخه بری های شدید در قالب گلازنی بر رویش شعاعی درختان وی ول (quercus libani oliv.) در جنگل های اطراف بانه

یکی از قدیمی ترین بهره برداریهای سنتی از جنگلها، استفاده از سرشاخه درختان در تعلیف دام است. در ایران در بخش هایی از زاگرس شمالی از برخی از گونه های بلوط به ویژه وی ول (quercus libani) به طور گسترده برای تهیه علوفه دام استفاده می شود. بدین منظور درختان توسط مالک عرفی سامان، شاخه بری و یا گلازنی می شوند. از آن جا که درختان قادر به ثبت وقایع در ساختار حلقه های رویش خود هستند، در این تحقیق سعی شده تا با بررسی حلقه های رویش درختان با استفاده از دانش گاه شناسی درختی، نحوه تأثیر دخالت های انسان به صورت بُرش شاخه ها بر شکل گیری این حلقه ها مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور دو توده از جنگلهای بلوط که یکی تحت گلازنی و دیگری بدون گلازنی بود، انتخاب و از هر منطقه تعداد 20 درخت قطور و سالم مورد نمونه برداری قرار گرفتند. نمونه ها در دو شکل دیسک و نمونه رویشی (با مته رویش سنج) تهیه شدند. بعد از آماده سازی سطح نمونه ها در آزمایشگاه، پهنای حلقه رویش با استفاده از میز اندازه گیری lintab 5 با دقت 01/0 میلی متر اندازه گیری شد و تطابق زمانی با استفاده از نرم افزار tsapwin به انجام رسید. نتایج نشان داد که رویش درختان توده گلازنی شده کاهش چشمگیری در مقایسه با رویش درختان منطقه گلازنی نشده دارد. همچنین این بهره برداریها الگوی رویش درختان را از شکل نرمال خارج کرده و سبب افزایش وقوع سالهای نمادین منفی به عنوان معیاری از کاهش رشد شعاعی در منطقه گلازنی شده، گردیده است. به نظر می رسد که شدت گلازنی در صد سال اخیر افزایش یافته است